Gonxhe Letmi Begisholli: Poezi

Gonxhe Letmi Begisholli

ANATOMIA E FLAMURIT

Ngjyrë lëng damari
përsiatje n´kohë katrani
Kur operonin "gjarpërinjtë e gjakut"
Edhe në themelet e kullës
n´Abetaren e shkollës
n´agun e Aurorës
për shtizë u murosëm.
Me 28 Nëntor...
të vitit shëmtak
Në Dibrën krenare
Vizatimin e parë
ballë oxhaku
në murin e bardhë
skicova Flamurin
me ngjyrëzhibël Shqiponjën
për Flamur një dozë gjak
nga delli i Gjyshit
Anatomi Flamuri
Prej gjenit të fisit!




TOKA IME

Sonte,toka ime qep plasaritjen me lotin
më fal ajrin e fëmijërisë
në lagje,avli aromë për motin
në trollin e trimërisë.

Sonte,...po sonte
shkriva mallin që barta me vete
në metropolet shumëngjyrëshe
sa prehem, në tokën e stërgjyshëve!




ÇAMERI, TOKE E BEKUAR

Në muajin e mjaltit siç i thonë
tesha Prevezë,Lefkadë,gaz e lot
rizgjohen kujtimet përrallore
tokë e bekuar-Camëria,gjëmon!
Unë arvanitase,lind jam n´Camëri
të preka plagën,me mallin e zjarrtë
flokun ngjyrë gështenjë,arom´Arbëri
folëm,qamë e qeshëm,deri në mesnatë!
Bukurinë e zgjimit urova me lot n´sy
tabllot e vuajtjes shpalos historia
për tokën tonë,digjem mbyllë në dry
fjalën shqipe,përkëdhel sot breznia!
Camëri,...o Tokë e bekuar
fis as gjen s´ska për të harruar!





DIBRA HISTORIKE

Dibra,etni n`atlas
histori djepi
Kullë, Besë burri!

Pushka dibrane
tërmete barbare

dell Kastrioti për oxhak
N`palë flamuri pikon gjak.

Gjergj Dibrani frymon thellë
Kullat tona kanë themel...

Dibra e Madhe mbi rrasa guri
majë Kalasë shndrite Flamuri!
me plis të bardhë e tirq burri!




TOKA IME

Sonte,toka ime qep plasaritjen me lotin
më fal ajrin e fëmijërisë
në lagje,avli aromë për motin
në trollin e trimërisë.

Sonte,...po sonte
shkriva mallin që barta me vete
në metropolet shumëngjyrëshe
sa prehem, në tokën e stërgjyshëve!




LUTJA SHQIP NE MERGIM

 

Nënë të lutem shumë
në shtëpi shqip dua të flasish me mua
edhe pse në mërgim jam lindur
unë jam gjak shqiptari
a mos ke harruar?
dua ne shkollë shqipe të shkoj
historin etnis të mësoj
do dëshmoj gjenin e gjakut nga vij
shkronjat e Manastirit ruaj në gji
të qëndisë të shenjten SHQIPERI
pastër dua shqip të flasë
me shoqe shqip të lozë e bërtas
Tokës sime t`i bëjë vizitë
n`prehër të gjysheve kërkoj rritë
s`dua të mbetem si hutini
në ket Dhe të huaj...O Nënë
po se fola gjuhen e mëmës
do më marrin nëpër këmbë!
M`përkëdhel Nënë,me shqipen prore
për jetë të jetës,ti ngel fajtore...!




AI DHE ATA

Rrugicat e qytetit
njohin
fytyrëzbehtin
planguriturin
me supin e thyer!
të pashëm ka veç nurin!

Ata,...
njihen me dolli
kokë më kokë
llafosen
zgërdhihen pa kufi
ditën varrojnë
natën këndojnë

Ai dhe Ata
Muri kinez ndan

Jetë  gravon vesa
e fundit vdes shpresa.